Początkowo łagodna pochylnia stopniowo zwiększa swe nachylenie, co w połączeniu z niemożnością dostrzeżenia progu i studni, czyni z niej niebezpieczną pułapkę. Stąd rekordowa liczba wypadków (głównie nieostrożnych turystów i grzybiarzy). Obecnie otwór jest zabezpieczony barierką i monstrualnych rozmiarów tablicą ostrzegawczą grupy jurajskiej GOPR.
Duży otwór jaskini prowadzi do stromej pochylni, schodzącej na głębokość 17 metrów. Kończy się ona 2-metrowym progiem, pod którym jest obszerny balkonik. Stąd dwa pionowe otwory schodzą do 19-metrowej, przewieszonej studni.

            W jaskini zachowały się fragmenty szaty naciekowej, głównie w postaci dość mocno wyeksploatowanej polewy kalcytowej i draperii. Polewa pierwotnie stanowiła dno pochylni, o miąższości około 1 metra oraz dno balkoniku. W tym ostatnim przebito sztucznie dwa pionowe otwory. Według Kowalskiego: „...dwie grube, poziome warstwy kalcytowe dzieliły jaskiniową przestrzeń na trzy poziomy”. Na dnie końcowej studni zalega gruz kalcytowy i wapienny. Namulisko jest dość skąpe; na pochylni utworzone przez współcześnie napłyniętą próchnicę, zaś na dnie – przez zwietrzelinę wapienną, gruz kalcytowy i glinę.

Źródło: http://geoportal.pgi.gov.pl/jaskinie-pub/jaskinie/ 

Zapadlisko wejściowe z trzech stron jest ograniczone pionowymi, lekko podciętymi ściankami, o wysokości od 1,5 do 3 m. Od północy natomiast jest łatwiej dostępne. Dno zapadliska jest pokryte dużymi blokami.  Główny ciąg jaskini rozpoczyna się 3,5-metrową studzienką pod północno-wschodnią ścianką zapadliska. Prowadzi ona do niedużej, zniszczonej salki.
Miejscami na ścianach zachowały się resztki polewy naciekowej. Namulisko w tej części jest gliniasto-piaszczyste, z wapiennym gruzem.

Stąd prowadzą ku zachodowi dwie odnogi. Pierwsza to dość ciasny korytarzyk, długości około 3 metrów, rozgałęziający się w niedostępne szczeliny. Druga prowadzi ku północy. Jest to regularnie myty, okrągły w przekroju korytarzyk. W jego obniżeniu okresowo, zwłaszcza wiosną i po obfitych opadach, tworzy się płytka kałuża. Dalej korytarzyk zwęża się silnie, tworząc zacisk, po czym doprowadza do większego korytarza, rozwiniętego na prostopadłej szczelinie, o maksymalnej wysokości do 6 metrów. Prowadzi do niego 5,5-metrowy próg. W tym miejscu znajduje się najniższy punkt jaskini,położony na poziomie -11,5 m. Spąg tych partii jest utworzony przez glinę i gruz wapienny. Stopniowo dno prostopadłego korytarza podnosi się – przy końcu tworzy go polewa naciekowa, zamykająca ten ciąg. W połowie opisanego korytarza odchodzi w prawo – ku północy – kolejny prostopadły ciąg. Jest to meandrujący korytarzyk, stopniowo wznoszący się, po 9-ciu metrach zamknięty piaszczysto-gliniastym namuliskiem.

Źródło: http://geoportal.pgi.gov.pl/jaskinie-pub/jaskinie/ 

Wlot studni wejściowej, tzw. Studni Kity, ma kształt trójkąta, o wymiarach 5x4,5x3,5 m, zaś sama studnia ma głębokość 11,2 m. Jej dno jest skaliste, wypełniała go około 3-metrowa warstwa gruzu wapiennego i gliny, będąca pozostałością po eksploatacji kalcytu. Z dna studni prowadził w dół wykop, obudowany drewnianymi stemplami. Został on wykopany podczas wiosny 1979 r. Wykop przechodził pod oberwanym namuliskiem i doprowadzał do ciasnego (Z I), schodzącego w dół korytarzyka).
Dalej rozciąga się Sala Trójkątna, o wymiarach 8x4,5 m, wypełniona gliną i gruzem. Stąd ku północnemu wschodowi odchodzi Korytarz Heliktytowy, zdobny szatą naciekową i wymyciami erozyjnymi. W południowo-zachodniej części Sali Trójkątnej urywa się 3-metrowa studzienka, prowadząca do najniżej położonych partii jaskini. W miejscu tym znajduje się odsłonięta brekcja czerwoną glinką, drobnym gruzem wapiennym i kośćmi zwierząt.
Nad studzienką dalej ku SW ciągnie się szczelinowaty korytarzyk, o długości około 3 m, z dobrze zachowaną szatą naciekową (polewy, małe stalaktyty). U podstawy opisanej studzienki widnieje niewielkie przejście do najniższych partii, nazwanych Ziemnymi Progami. Za drugim Progiem odchodzi ku północy niewielki korytarzyk, który poprzez dwa trudne zaciski (Z-1) doprowadza do Sali Okrągłej. Ma ona wymiary 4x4 m i leży bezpośrednio pod Salą Trójkątną. Ziemne Progi kończą się tzw. Studzienką Jaskiniowych Żab, głębokości 1,6 m, w której znajduje się najniższy poziom jaskini -18,5 m.
Wokół jaskini rośnie młody las mieszany, wyrosły na dawniejszych pastwiskach. Ściany studni wlotowej są pokryte bujną roślinnością naskalną, cienioznośną (mszaki, paprotniki).